«على بن احمد بن سعید بن حزم اندلسى» در روز آخر رمضان سال 384 در شهر «قرطبه» به دنیا آمد و در 28 شعبان 456 درگذشت.1 بیشتر وى را ایرانى الاصل دانسته‏اند که جدش از اسراى ایرانى، اسیر یزید بن ابى‏سفیان بوده است.2 عده‏اى هم وى را اسپانیایى تبار دانسته‏اند. وى در اواخر قدرت دولت امویان اندلس، در ناز و نعمت، فراوانى کتاب، شکوه اشرافى‏گرى و ذهن باز و سیال همراه با ذکاوت و هوش قابل توجه رشد کرد. به گفته ذهبى: نشأ فى تنّعم و رفاهیة، و رُزِق ذکاء مفرطًا، و ذهنا سیّالاً و کتبًا نفیسة کثیرة.3 اما با آغاز اختلافات و اوج‏گیرى آشوب‏هاى سیاسى در اندلس، زندگى پرتلاطمى پیدا کرد. وى به اقتفاى پدرش که مدتى منصب وزارت داشت، این منصب را در سه نوبت و هر بار براى مدتى کوتاه در اختیار داشت. پس از نوبه اول مدت زمانى زندانى شد اما باز وزارت یافت. ابن حزم، پس از آن که در جوانى قدرى به کارهاى ادارى پرداخت، به سرعت آن‏ها را رها کرد و به تحصیل فقه و سایر علوم همت گماشت و در مقام یک عالم دینى تا پایان عمر از تدریس ...